Je zit vast in een leven. Een leven dat niet als de jouwe voelt.
Je hebt je altijd weggecijferd, klein gehouden en geleefd voor anderen. Voor mij was dat ook vele jaren het geval.
Tot op een dag ik er genoeg van had en besloot het anders te doen.
Ergens weet je wel waarom
Vroeger moest je doen wat er gezegd werd, eten wat de pot schaft en nog veel meer. Als je maar hard genoeg je best deed, dan kwam het vanzelf allemaal goed is je altijd verteld.
Maar, goed was nooit goed genoeg en presteren was de norm. Dat moest wel, want anders zou je maar een “putje schepper” worden. Aan jezelf denken was egoistisch en onbeleefd en je sprak ouderen en “hoger geplaatsten” aan met “U”
Alles wat je wilde moest eerst goedkeuring krijgen van thuis. Deed je dat niet, dan waren er altijd “vervelende” consequenties aan verbonden.
Gehoorzaamheid was de norm.
De regels van thuis
Die regels van vroeger nam je mee naar je volwassen leven, want als je iets wou bereiken met je leven dan was het belangrijk dat je die gouden regels na bleef leven. Je ouders hebben ook altijd hard gewerkt en goed voor je gezorgd en dan kon je het toch niet maken om ze teleur te stellen?
Nee, al woon je niet meer thuis, de mening van je ouders staat nog steeds voorop.
Maar nu je een middelbare leeftijd bereikt, merk je, ondanks de goede bedoelingen van thuis, je nou niet echt gelukkig bent. Je hebt altijd hard gewerkt, je altijd aan de regels gehouden en iedereen gerespecteerd.
Maar als je nu terug kijkt op je leven, dan zie je dat het beroep “putje schepper” je bewaard is gebleven, maar om nou te zeggen dat je een leven hebt opgebouwd wat je altijd voor ogen had?……mwah nee.
Ingehouden en klein gebleven
Als kind fantaseerde je altijd over later als “je bij de grote mensen” hoorde. Je zag het bijna letterlijk voor je: Het leven van je dromen. Niks was te gek. En dat kon ook, werd je thuis verteld. Als je maar “goed je best deed” en hard werkte, want dat hebben je ouders ook altijd gedaan.
Je strenge opvoeding heeft zeker zijn voordeel gehad, want hard werken en je best doen, dat doe je! Maar daardoor ben je ook geneigd dingen te goed willen doen, uit angst anderen teleur te stellen.
Zonder dat je dat zelf in de gaten hebt, ben je daardoor te voorzichtig geworden. De angst om te falen en perfectionisme steken daarbij regelmatig de kop op en weerhouden je ervan om nieuwe dingen uit te proberen, want stel je voor dat het mislukt?
Wat zouden anderen dan van je denken?
Dus wat doe je in de praktijk? Je houdt je onnodig klein, bescheiden en beperkt. Maar niet alleen jij blijft zo klein en bescheiden, ook jouw verdere leven.
Een comfortabel leven dat toch niet zo comfortabel is
Opzich mag je niet klagen toch? Je hebt een fatsoenlijk dak boven je hoofd, goed betaalde baan, leuke auto, vakanties etc. Maar toch…..nu je wat ouder wordt kijk je steeds vaker terug op je leven.
En dan vraag je aan jezelf? “Heb ik altijd geleefd zoals ik dat wilde?” “Heb ik altijd het gevoel gehad dat ik mezelf mocht zijn? Nee he? En daar baal je steeds meer van.
Herken je onderstaande situaties?
“Elke dag voelt hetzelfde, ik word moe wakker en weet niet waar ik het voor doe.”
“Ik doe alles voor anderen, maar vergeet mezelf steeds.”
“Ik blijf piekeren over dingen uit het verleden die ik maar niet los kan laten.”
“Ik voel me vaak leeg, verdrietig of boos, en ik weet niet waarom.”
“Ik blijf steeds in dezelfde situaties terechtkomen, hoe hard ik ook probeer het te veranderen.”
“Ik durf niet te kiezen voor wat ik zelf wil, uit angst voor wat anderen ervan vinden.”
De zekerheid van “vastigheid”
Stiekem ben je erop uitgekeken, maar je durft het voor jezelf niet toe te geven, want telkens als je aan een andere baan denkt, dan doemt er een stemmetje op in je hoofd die zegt:
“Doe maar niet want dan raak je dat vaste inkomen kwijt”
“Straks valt het toch tegen en dan kun je niet meer terug”
“Dat salaris dat ik nu heb krijg ik nooit meer”
Voor je het in de gaten hebt, gooi je het bijltje er weer bij neer en ga je, zoals vanouds met tegenzin toch maar weer iedere dag naar diezelfde werkplek die je allang niet meer voedt, maar “schijn zekerheid” geeft. Want een “vaste baan” moeten hebben is toch een must?
“Wat zal mijn omgeving ervan denken?”
Als je dat eens zou kunnen doorbreken, wat voor een wereld aan mogelijkheden zullen er dan voor je opengaan? Het maakt je enthousiast!
Maar dan slaat toch die twijfel weer toe. Dat bekende stemmetje in je hoofd heeft meegeluisterd en zegt vervolgens:
“Mmm, wat zou mijn omgeving ervan denken als ze weten dat ik een coach ingeschakeld heb?”
“Dan moet ik ze alles uitleggen, mijn plannen, dromen, ideeën. Dat zullen ze wel onzin vinden en me uitlachen”
“Jaaa maar als ik dat doe, dan “moet” ik wel. Hoe ga ik dat allemaal uitleggen?”
En weer stel je het uit. Je denkt:
“Ik zal er nog over nadenken” Voor je het weet ben je weer maanden verder, maar dat ontevreden, knagende gevoel van “Ik kan veel beter” blijft en wordt alleen maar erger.
Bescheidenheid siert de mens. Of toch niet?
Als volwassenen heb je die mindset meegenomen en is dat jouw manier van doen geworden. Jezelf laten zien en voor je mening uit durven te komen heb je nooit gedurfd want:
“Stel je voor dat de ander een andere mening heeft en ze boos worden”
“Als ik voor mezelf op ga staan, dan raak ik iedereen kwijt”
“Ik wil niet arrogant overkomen”
“Wat zullen ze wel niet van me denken?”
Daar is dat stemmetje weer he? Zodra jij probeert jezelf “te laten zien” aan de wereld wie jij bent en waar je voor staat, is het net alsof er iemand keihard op de rem trapt. Jij wordt afgeremd, net zoals vroeger.
Alles in je schreeuwt dat je veel meer in je mars hebt en het tijd wordt dat je dat laat zien. Maar het stemmetje houd je klein en bescheiden.
Dat briljante idee dat bij een idee bleef.
Yes! Denk je, dit is het! Je deelt je idee met een van je vrienden, want je wilt graag weten wat een ander ervan vindt.
Maar, zo enthousiast dat jij over jouw idee bent, is die ander dat niet en die zegt tegen je: “Ach, denk je nu echt dat dit gaat werken?” en “Dat heeft vast iemand anders ook al eens bedacht”
“Ja shit denk je, daar heb ik nog niet over nagedacht” en vervolgens zeg je tegen jezelf: “Hij heeft gelijk, dit gaat niks worden”
En zoals vaker het geval is geweest, zakt het enthousiasme weg en verdwijnt samen met je briljante idee.
Je probeert het niet eens meer, want Pietje of Jantje heeft gezegd dat het niks is en volg je zijn mening. Want, je wil de vriendschap niet verpesten door niet naar hem te luisteren.
Hoe zou je leven eruit zien als?
Stel je voor wat voor leven dat je zou leiden als je niet langer meer gehinderd wordt door datgene wat je tegen houdt. Geen beperkende gedachten meer van: “Wat zouden ze ervan denken” en “Dat lukt toch nooit.”
Dat vervelende stemmetje in je hoofd die je alsmaar bekritiseerd is nu veranderd van criticus naar bondgenoot, hij moedigd je nu aan!
Je eindelijk kunt zeggen: “He he, eindelijk leidt ik nu mijn leven naar mijn waarden. Ik voel me vrij van beperkende gedachten en gelukkig”
Ik begeleid je graag om die stap te nemen
Laatste blog berichten
-
Wie ben ik echt? Ontdek jezelf en creëer je leven
Wie ben ik echt? Ontdek jezelf en creëer het leven dat bij jou past Wie ben ik echt? Ontdek jezelf […]
-
Je innerlijke criticus herkennen en ermee omgaan
Je kent het maar al te goed, je innerlijke criticus. Dat vervelende, knagende en zware gevoel waar je door overspoeld […]
Quote van Les Brown: “You are never too old to set another goal or to dream a new dream. Shoot for the moon and if you miss you will still be among the stars. Life has no limitations, except the ones you make.”
Waarom kiezen voor The Shifted Horizon?
Ik bied unieke ervaringen die zijn geworteld vanuit mijn persoonlijke ervaringen. Ook voor mij is het nog een work in progress
Ik weet hoe het voelt om je klein te houden, om steeds te twijfelen of je wel goed genoeg bent. Lange tijd heb ik mezelf weggecijferd en vastgezet in patronen die mij niet verder brachten.
Mijn reis is nog steeds gaande — en juist dat maakt dat ik jou écht kan begrijpen. Ik coach niet vanuit een afstand, maar vanuit herkenning en doorleving. Samen kijken we niet alleen naar waar je nu staat, maar vooral naar de stappen die jou dichter bij een vrijer en vervullender leven brengen.
